Ο Ναρκισσισμός κατέχει εξαιρετικά κεντρική θέση στην Ψυχαναλυτική Θεωρία και Πρακτική σήμερα. Η σημαντική αύξηση των ναρκισσιστικών διαταραχών οδήγησε σε μια μεγάλη και πλούσια βιβλιογραφία που ασχολείται με διάφορες απόψεις και διαστάσεις του θέματος. Αφετηρία της ενασχόλησης με την έννοια του ναρκισσισμού θεωρείται το θεμελιακό κείμενο του Freud On Narcissism, το 1914, στο οποίο διερευνά και επεξεργάζεται την ανάπτυξη του φυσιολογικού Ναρκισσισμού. Μεταγενέστερες εξελίξεις έχουν οδηγήσει στη σύγχρονη τοποθέτηση ότι ο ναρκισσισμός αφορά σε ένα συνεχές.
Το ένα άκρο αυτού του συνεχούς αποτελεί το φυσιολογικό και χαρακτηρίζεται από συναισθηματική σταθερότητα, ικανοποιητική γνωσιακή και αυτοκριτική λειτουργία, ικανοποιητικές διαπροσωπικές σχέσεις και περηφάνια για τα επιτεύγματα και την αναγνώριση τους, με τελικό αποτέλεσμα τον αυτοσεβασμό. Στο άλλο άκρο, ο παθολογικός Ναρκισσισμός συνίσταται στην αίσθηση μεγαλείου που συνυπάρχει με συναισθήματα μειονεξίας, χωρίς να υπάρχει απαρτίωση των δύο, και αίσθηση ότι το άτομο δικαιούται τα πάντα, κάτι που αποτελεί επανόρθωση για πραγματική ή φαντασιακή βλάβη (Χριστοπούλου, 2008).
Πατήστε τον παρακάτω σύνδεσμο: